رضا مقدم‌کیا؛ پانته‌آ حیدرپور
دوره 3، شماره 4 ، بهار و تابستان 1390، ، صفحه 101-114
چکیده
ترمیم، یکی از پدیده‌های رایج در مکالمات روزمره همه زبان‌ها و از جمله زبان فارسی است. ترمیم جایگزینی است برای گفتار تولید شده قبلی که گوینده یا فرد دیگری در گفتگو بیان میکند. مطالعه ترمیم، بخشی از حوزه مکالمه کاوی است که گفتگوهای روزمره را در قالب دادههای صوتی و تصویری مطالعه میکند. پژوهش حاضر به دنبال مشخص کردن انواع ...
بیشتر
ترمیم، یکی از پدیده‌های رایج در مکالمات روزمره همه زبان‌ها و از جمله زبان فارسی است. ترمیم جایگزینی است برای گفتار تولید شده قبلی که گوینده یا فرد دیگری در گفتگو بیان میکند. مطالعه ترمیم، بخشی از حوزه مکالمه کاوی است که گفتگوهای روزمره را در قالب دادههای صوتی و تصویری مطالعه میکند. پژوهش حاضر به دنبال مشخص کردن انواع ترمیمها و جایگاه آنها در توالی نوبتها در گفتگوهای تلویزیونی زبان فارسی و نیز تعیین بسامد وقوع هر یک از انواع ترمیمها وآغازگرهای واژگانی و غیرواژگانی همراه آنها است. یافته‌های تحقیق نشان داد که به طور کلی، نوبتها و جایگاههای انواع ترمیم در مصاحبههای تلویزیونی زبان فارسی با آنچه شگلاف و همکاران (1977) در مورد زبان انگلیسی آمریکایی بیان کرده اند یکسان است. در همین راستا بررسی دادههای تحقیق نشان داد که استفاده از خودترمیمیِ خودآغازی نسبت به سایر انواع ترمیم و کاربرد آغازگرهای غیر واژگانی نسبت به آغازگرهای واژگانی ارجحیت دارد. سرانجام در خصوص نقش تعاملی ترمیم مشخص گردید که پایبندی به استفاده از واژگان فارسی، آگاه کردن بینندگان و روشن کردن مطلب برای آنها، کوتاه کردن بحث به دلیل کمبود وقت و توجه به حساسیتها و باورهای بینندگان از جمله عوامل برون زبانی است که در مصاحبههای تلویزیونی بر نوع آغاز و اجرای ترمیم تأثیر میگذارد.
